Kendi inşa ettiğini hiç yıkar mı insan
yılların emeğinin yığınından kaldım ben
Ne fark eder ben suçlu ve ya sen suçluysan
Nefretin bardağına koyamaz mıydın sevginden
Hani mutluluk veren sözlerin nerede
Ayakta tutardı yaslandığım güven dağın
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta