Yetmedi yetiremedi Şiiri - Meryem İşler

Gecesini gündüzüne kattı
Dağları sırtına attı
Gözleri uykuya hasret kaldı
Yetmedi yetiremedi

Kısmeti damla damla akıyor
Tenceresi her gün boş kalıyor
Evlatları ellerine bakıyor
Yetmedi yetiremedi

Gülmedi güldüremedi
Bir gün yüzü görmedi
Başını dik gezdiremedi
Yetmedi yetiremedi

Alnının teri yağmur gibi döküldü
Bir lokma ekmek için bir ömür çürüdü
Gözyaşları damla damla kalbine düştü
Yetmedi yetiremedi

Harama el uzatmadı rızkını helalinden aradı
İnsanlığından değil babalığından utandı
Oysa o babaların en kutsalıydı
Yetmedi yetiremedi

Sen başını dik tut eğme sakın
Seni bu hallere düşürenler utansın
Gün gelecek sorulacak bir bir hesabın
Ezilmeyecek yüreğin dökülmeyecek göz yaşın

Evlatların ellerine baktığında
Boş olmayacak ceplerin
Utancından saklanmayacak gözlerin
Yetirecek yetirileceksin