Yetim büyümüştü
Anne babası yoktu
Yetiştirme yurdundaydı
Devletin şefkat kolları arasındaydı
Yiyip içiyordu, yatıp kalkıyordu
Okuluna gidip geliyordu
Anne-baba şefkati nedir bilmiyordu
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Tebrikler!
Pek trajik ve manidardı.
Başarılarınızın devamı dileklerimle bol ilhamlar.
100+anto.
Selam ve dualar.
Sanırım gerçek bir hayat hikayesi bu ben şimdi unutana kadar uyuyamam.Ne diyeyim daha niceleri var böyle Allah yetime zulmedenleri ıslah etsin öteki dünyada nasıl verecekler hesaplarını sizde şiire güzel işlemişiniz yüreğinize sağlık ama ben çok etkileniyorum böyle şiirlerden yazmayın desem bunada hakkım yok sizde şaiirsiniz sonuçta...
Hüzünlendim, yüreğim acıdı. Kimbilir ne çok var böyle sevgisizler ve dayanamayıp intiharı seçenler...Dileğim her insanın sevgiyle büyümesi ve gelecekteki çocuklarına o da sevgisini verebilmesi en azından umut ediyorum...Teşekkürler Abdurrahman bey...Saygılar.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta