Anlatırlar ki, Zeliha {Züleyha} Yusuf’u zindana attırdığı vakit onun ayrılığıyla ardından yanıp yakılmaya başlamış. Hem kendisinden ayırmış, hem hasretini çeker olmuş.
Bu yüzden zaman zaman zindanı ziyarete gider,
“Hükümlüm kaçmış olmasın! ” diye kontrol eder, ama içten içe hasret giderirmiş.
Eğer Yusuf’u uyurken bulursa hücresinin önünde bekler, seyreder,
uyanık bulursa azarlar, böylece yüzüne bakarmış.
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta