Yeşil Sesizlik

Yeşil bir sessizlik çöktü üzerime,
Bir orman gibi kalabalık içimde.
Sözcükler, yaprak yaprak düştü dilimden,
Sen gittin, ben sustum derinden.

Yeşil bir hüzün sarmış göğsümü,
Her nefeste seni özlüyor kalbim.
Bir zamanlar gülümsediğimiz yerler
Şimdi sadece rüzgârla konuşuyor.

Seninle geçen her an
Yeşil bir fotoğraf gibi soldu duvarda.
Ama unutmadım…
Yeşil demek, biraz da sen demek hâlâ.