Yeşil Örtü Şiiri - Kasım Kobakçı

Yeşil örtü, külden griye döndü,
İnsanlık bu yola, bilerek girdi,
Doğa ana, acıyla inledi durdu,
Kirli sular, artık arıtılsın.
*
Ormanlardan, pay ayrılır betoncuya,
Can suyumuz, zehir olur her ucuya,
Konuşmalar, kısık kalır suçluya,
Plastikler denizlerden atılsın.
*
Hissedenlerin, canı gönülden ağlayışı,
Yeryüzünün, o son nefesi kavranışı,
Canlıların, sessizlikle kıvranışı,
Tüm atıklar, topraktan temizlensin.
*
Zehirli gaz, havadan önce yayıldı,
Buzullar eriyip, sele kapıldı,
Ekolojik denge, bozuk kılındı,
Ozon tabakası, hemen onarılsın.
*
Yakın bölgeler, çölleşmeyle yanarken,
Masmavi göller, artık kururken,
Felaketler tesellisiz dururken,
Yanan ağaçlar, yeniden dikilsin.
*
Anlatılan tehlikeyi, göz görüyor,
Ekolojik zincir, delik deşik oluyor,
Kimi zenginler, daha da doluyor,
Karbon ayak izi, doğadan silinsin.
*
Birileri nefesimizi çalıyor,
Zavallı canlı, avucunu yalıyor,
İkaz sesleri, neden sessiz kalıyor,
Teknolojik kir, paslıktan silinsin.
*
Yaban hayata, zulümler çoğaldı,
Canları almak, normalleşen iş oldu,
Vicdanlar, kömür tozuna boğuldu,
Doğal yaşam, mahallelere gelsin.
*
Gerek var mı, tüketimi artırmaya,
Niyetliysen sen de, bir el katmaya,
Müreffeh bir geleceğe koşmaya,
Sonsuz hırsın, kalplerden silinsin.