Yeşil Fülarlı Çocuk Şiiri - Murat Gevrek

O yeşil fuları takma çocuk
Gece Tren’lerine binme kaybolursun
Gözlerinde tuz yeşili yalnızlığın
Yağmura bulaşmış be çocuk
Bana öyle telaşlı gözlerinle bakma
Dayanmaz benim yüreğim buna
Ağlarım sonra
Islak yanakların gözlerin nemli
Yüzünün anlamsız demli ifadesi
Ellerini terletmiş ağlıyorsun dimi
Ağlıyorsun yıllar sonra öyle mi?
Tıpkı mızıkçı çocuklar gibi
Boş ver; suskunun, kızgınım ne zamandır
Çilingir sofrasındayım
Seni beklemekteyim
Gel artık
Halen deniz nazarında balık kokusundayım
Usul usul Tren istasyonundan gel
Tren’ler burada durmuyor
Sen yürüyerek gel
Sakın geç kalma
O yeşil fuları çıkar artık takma
Masun gözlerine sende benim gibi hasreti katma
Sen zaten beni hiç anlamadın
O kızı seviyorum diye sana defalarca haykırdım
Çoğu zaman sustum hiç konuşmadım
Sen görmedin ama inan ki
Ben senden daha çok ağladım
Bak dost beni dinle
Sevgidir bu söz dinletilmez gönülle
Ama sen yabancısın bu söylediklerime
Çıkar o yeşil fuları Polat
Yağmur deysin ellerine
Asla yüzümü gizleme
Dimdik dur karşımda gene
Her zaman ki gibi erkekçesine
Ben değil bu hayat kahpe
Yatıyor eli yüzü kan içinde
Namlular yatmış bekliyor siperde
Çıkar yeşil fuları istasyonlara inme
Değmez bir kız için yaptığın bu erkekliğe…