Yersizliğin adı Şiiri - Necdet Arslan

• 

  Güner Hacısalihoğlu

  
  Yersizliğin adı
  BeğenAntolojimYorumlarPaylaşTweetlePaylaş
  Başka bir pazar günü
  Birazdan sokak kararmaya başlar
  Aynı kepenk sesleri köşedeki ampulün
  Yanmasını bekleyen pervaneler
  
  Fırının ışıkları söner köpekler ortaya çıkar birden
  Bir kadın çöp tenekelerini karıştırır
  
  Uzayıp gidiyor yollar
  Herhangi bir otobüsün bana ayrılan
  Koltuğunda değilim
  
  Saatimin kordonunu biraz daha kısaltıyorum
  İçimde eğreti bir avuntu var
  
  Sessizce sessizce durmadan sessizce
  Seni düşünüyorum
  Şimdi şunun bilmezliği içindeyim ,desem
  Yalan olacak
  Telefonun tuşlarına dokunuyorum sürekli
  Sürekli hüzün kokuyor
  Dokunduğum her çiçek
  Sol yanım tekledikçe
  Daha çok sıkıyorum dişlerimi
  
  Uçuk gri renkli dakikalar
  Peş peşe düşüyorlar masalara
  
  Cüzdanımda son fotoğrafın
  Bir dilim beyaz peynir otuzbeşlik susuz rakı
  Kuruyan dudaklarıma dokunan
  o ince parmaklı ellerin
  
  Kaç ton geliyor yalnızlığım
  Köşedeki ampulün etrafında
  Fırdolanıp duruyor pervaneler
  Ortalıkta serseri naraları
  
  Uzanıp gidiyor ötelere doğru yollar
  Herhangi bir otobüste unutuyorum
  son yolculuğumu
  Şimdi şunun bilmezliği içindeyim ,desem
  Yalan olacak
  Sol yanım tekledikçe
  Daha çok sıkıyorum dişlerimi
  
  kırılgan yerlerimin çoğalmasına
  göz yumuyorum…Çok hüzünlü dizeler... Çok güzeldi okumak...
  
  Bir Necdet Arslan klasiği... Gönlünüze sağlık...
  
  Sevgim ve Saygımla...

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz
• 

  Naime Özeren

  Yersizliğe ad koymak zordur. Oysa yersiz- yurtsuz değildir insan. Yeri, sevenin yüreğidir.Kendisi her ne kadar kendine söylemeye çekinse de, kırılsa da, dökülse yüreğinde sevdiğine bir yer vardır.Sevilenin kırıklarını ancak onu gerçekten seven onarabilir. Hüzün, şiire yakışıyor yerinde ve tadında kullanınca, bu şiirdeki gibi. Okumak çok güzeldi. Kutlarım muhteşem şiirinizi Değerli Öğretmenim...Nicelerine..

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (2)