- Huzur evinde yaşayan 90 yaşlarındaki iki yaşlı adam
o sabah bahçede bir bankta yanyana oturmuşlardı.
İkisi'de konuşmadan yere bakıyorlardı. Bir ara birisi
- Biz neden durmadan yere bakıyoruz hiç konuşmuyoruz deyince diğeri gülerek..- Neden olacak arkadaşım...dedi
- Zamanımız doldu artık...Yaşadığımız sürece toprak bize
yaşamamız için çok şeyler verdi..Şimdi bizi istiyor...
Ah, Günebakan! zamandan bezmiş,
Güneş'in adımlarını sayar;
Gezginin yolculuğunun bittiği yerin,
O parlak diyarın peşinden koşar;
Genç adamlar tutkudan sararıp solar orada,
Devamını Oku
Güneş'in adımlarını sayar;
Gezginin yolculuğunun bittiği yerin,
O parlak diyarın peşinden koşar;
Genç adamlar tutkudan sararıp solar orada,




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta