Yer yüzündeki cennetim

Yokluğuna düştüm bugünlerde sende kalan benleri istedim yokluğunu bile sende koydum işte ne yaşama hevesim kaldı.
Gözlerimde dünyanın yine kahpeliği üstünde ne umutlarla cıkdığım bu yoldan hayal kırıklarıyla dönüyorum güneş bile bile yüzüme doğmuyo artık ne tel tel dökülen saçlarım kaldı ne umut dolusu gözlerim şimdi yaşlı celimsiz bir adamım haliyle ne yıllar aldı seni içimde ne saatler şimdilerde hayalin rüyama giriyoda unuttum deyişin ve gidiş sahte tezgah kurdun bana ne apdalım bilemedim sana verdiğim yalnızlığım aslında öldürecegini seni bilemedim affet ne olur affet yer yüzündeki cennetim...