Yenilmiş miydi müzik?
Milyonlarca ezginin kaynağı?
Coşkulu, ağıtlı, sevgili, neşeli,
hüzünlü sekiz nota?
Yenilmiş miydi
top, tüfek, makine seslerine;
uçaksavarlara, roketatarlara?
Şiir, dergi ve kitaplarda mı kalmıştı?
Sessiz miydi köşesinde?
Üzgün müydü?
Şiddet meyvelerini verirken bir bir,
öğrenci adlı taze fidanların dallarında,
okullarda, yollarda?
Yoksa o da bir başka kavgaya mı katılmıştı
unutup çocukları savaş alanı şu dünyada?
Yenilmiş miydi zamana ve teknoloji eşkiyasına resim?
Renklerini çılgınlar mı çalmıştı ressamlarımızın?
Yoksa savaş oyunu çizeri mi olmuştu hepsi
atari salonlarına?
Tiyatroyu perdesinin ardına mı hapsetmişti televizyon?
Sinema, korku ve heyecan mıydı artık?
Kan, güç, nefret, öç ve acımasızlık mıydı?
Sevgiye yer kalmamış mıydı ak perdede
ve hiçbir yerde?
Ekranlardan sızan şiddet
çok paralar kazandırdı kimilerine
yirminci yüzyılda.
Gözlerimiz kör değil,
elbet görüyoruz
ve soruyoruz:
Neden gücümüz yetmiyor bu çocukları korumaya?
Yenildi mi sanat?
Yenildi mi yarışta?
Yenilir mi sanat
bir avuç çapulcuya?
Kayıt Tarihi : 6.8.2000 21:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!