Üstadım,
Bir bahar ayında göçüp gittin. Sen gittiğinden beri kışı hiç görmedi fikirlerin. Ölümsüz fikirlerin sayesindedir ki, her mevsim cemreler düşer gönlümüze. Cemreler; rehber olur, fener olur, umut olur bize.
Meydan okuyansın sen; haksızlığa, arsızlığa, zamana. Bilirim ki Hakk’a giden yollarında uğradığın haksızlıklar vardır senin, arsızca sözler, dört duvar arasında özgürlüğünden çalınan zamanlar!
Çile çektin “ sabır ” dedin, geçmişini kurcalayıp duranlara: “Benim geçmişim bir çöplüktür, çöplüğü ancak kediler ve köpekler karıştırır! ” deyip hadlerini bildirdin. Yılmadın, direndin. İnandığın bir gerçek vardı, tüm susmalarının cevabını ona yükledin…
