Son nisan yağmuruyla yıkanmıştı
Uyandığımda İstanbul.
Sen miydin açık penceremden içime çektiğim?
Gök, ya kendine arkadaş aradığından
Ya içimi de kapatmak istediğinden
Külrengi bulutlarla örtünmüştü.
Nerden bilecekti ki?
Ona gereksinimim yoktu.
Aklıma her düşüşünde
Gözlerin oturur gözlerime
Masmavi bir gökyüzü açılır önüme…
Öyle de oldu gene
Parmaklarıma dolaşan azıcık saçlarından
Usulca çekip kendime
Soludum seni derince…
Niye hala her hücremde varsın?
Anlamasam da bunu
Demek hoşnutum ki bundan
Yaşama sevinci kuruyorum
Seninle hep yeniden.
29/4/2006
Kayıt Tarihi : 30.4.2006 15:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tebrikler
Asude GEDİZ
elbetteki birilerinin varlığında yaşama sevincine uyumak , uyanmak...,
Metin üstadımın şiirine tebriklerimle..
Mürsel Adıgüzel
Usulca çekip kendime
Soludum seni derince…
.............
Yaşama sevinci kuruyorum
Seninle hep yeniden.
Yüreğine sağlık sevgili Yaltı..........
TÜM YORUMLAR (5)