Yeni Bir Bilinmeyen Şiiri - Sinan Bayram

Her şey bir yanışla başladı,
Zaman sessizce eritti kimyamı.
Kül oldum, sonra yeniden biçimlendim —
Senin gözlerinde elementler yer değiştirdi.

Aşk, görünmez bir laboratuvar gibi,
İçimizde hep bir şey çözülür,
Bir şey saflaşır.
Her dokunuş, varlığın denklemine yeni bir bilinmeyen ekler.

Sen, dağınık parçalarımı birleştiren ilke gibisin,
Bir tür altın oran belki,
Kaosun içindeki düzen.

Ne ateş eksik, ne su fazla —
Ama denge senin adınla tutar.
Ruh, her yanışta kendi madenini bulur,
Kendini eriterek özüne yaklaşır.

Çünkü gerçek simya,
Kurşunu altına çevirmek değil,
İnsanı kendine dönüştürmektir.

Ve bilirim:
Her yanışta Tanrı biraz daha parlar içimizde.

Sinan Bayram