Yeni Başlangıcımız Şiiri - Kasım Kobakçı

Başlangıç noktasından, varış noktasına,
Tam on üç güneş batımında ulaştık.
Azığımız, suyumuz tükenmişti;
Erzak tedariki yetersizdi,
Nihayetinde zorla kaçtık.
*
Yirmi birinci gün, nihayet ana yuvaya dönmüştüm.
Üvey annem, içten bir hoş geldin bile demedi.
Aç mısın, cebinde para var mı diye sormadan,
Neden geldin diye sorgulamadan,
Hemen ardımdan ilçenin karakoluna ihbarda bulundu.
*
İki gece, yiyeceksiz, içeceksiz bekletildik.
Asker kaçakları olduğumuz gerekçesiyle,
Bizi öyle bir hırpaladılar ki,
Allah şahit, öyle bir dayak yedirttiler ki!
Tövbe üstüne tövbe!
Ne ayaklarımızın üzerine sağlamca basabiliyorduk
Ne de kalça kemiklerimizin üstüne oturabiliyorduk.
*
Bırakın rahatça oturmayı,
Ayaklarımızın üstüne dahi duramıyorduk.
Tuvalet ihtiyacı için bile, sürünerek gidiyordu insanlar.
Bir daha kaçmak aklına gelmesin tabii ki.
Akşehir’e vardık, yalınayak, yorgun argın.
Oradan bizi, tren vagonlarına bindirdiler.
Yönlendirme talimatı vardı,
Askerler gidiyordu, vagon vagon.
*
Gaziemir durağından Söke’ye, yiyecek maddesi taşıyoruz.
İşgalci güçler yakıp yıkmış konakları,
Terk etmişler evleri ve bahçeleri.
Burası benim mülküm desen, senin olacaktı.
*
Yemin ettim.
Sanki yolumu dört gözle bekleyen,
Bir anne, bir baba, bir çoluk çocuk varmış gibi,
Kendimizi köyde buluverdik.
*
O günden beri, hâlâ bu köydeyiz işte.
Ne başka bir yeri biliyoruz, ne de başka bir yer bizi.
*
Tut oradan çevrikle, gözünün alabildiği bütün ovayı.
Ege’nin güzel sahil şehrini, kendimize yurt edinmek vardı gönlümüzde.
*
Fakat kader bizi buraya bağladı.
Yeni bir sayfa açmak,
Eski hayatın izlerini silmek için döndük,
Burası yeni başlangıcımız oldu.