Yenemedim Sensizliği Şiiri - Seval Kemertaş

sen bahar güneşi ile
ısıtırken yüreğini
ben yüreğimin üşüyen sokaklarına
kazıdım ismini...
hazanın sarı yapraklarıyla sarmaladım
çıldırtan özlemini...
içimde yanan ormanı
gözlerimin sağnak yağmurlarıyla
kendim söndürmeye çalıştım ama;
başarmadım
seni unutamadım...

ah...bu hazan yağmurları
bilsen nasılda sırılsıklam
özletiyor seni...
güllerin solması
kuşların göç etmesi gibi...
içimde buz tutmuş küskün bir mevsim
yüzümde zamanın acımasız izleri
ne sen çıkıp gelebildin
ne de ben yenebildim sensizliği...

21/02/2003