Yemezler Şiiri - Bekir Dalkıç

Gece açık yatarız biz kapı pencere, esince yel serin serin hoştur ama,
Her yer hırsız, hin, hain.
Ama tenezzül edip girmezler ki bizim eve,
Muhtemelen yoksul olduğumuz için.
Üşürüz onların yerine de, hiç üşenmeden.
Kaldı ki ekmek istesinler, bölüşürüz lokmamızı bile seve seve.
Hiç düşünmeden.

Ne yağmanın kenarından geçeriz, ne kopar gaspın gürültüsü.
Ne çöker soğukluğu cinayetin, ne tüter ihanetin izmariti ve ince tütsüsü.

Altın yaldızlı bir saat bıraktım bir ara merdivene, sırf görülsün diye.
Yok öyle yemez kimse, yemez.
Yemezler.

Arabamız eski model bizim, çürük kaporta, lastiklerse yama üstüne yama.
Kavşakta yanınca kırmızı, çiçekçi yanaşmaz cama.
Abi çiçek alırmısın hediye.
Demez bir kere.
Demezler.