Bir kadın eskiden yaşadığı evi taşlıyor ağlayarak
Kadınların taş olup oturdukları o yerlerde ben sana ev oldum
Herkesin toprağına gömülmek arzusu taşıdığı yas günlerinde
Mezarım da sensin evim de
Camı çerçeveyi kırsan da geçmeyecek tanıyorum bu acıyı
Kalbini tutuşturan bu koru
Yedi ırmaktan su taşısan söndüremesin
I
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
bekle beni
Devamını Oku
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
bekle beni
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta