Yedi Güzel Adamdan Biri Daha

Yedi Güzel Adamdan Biri Daha

Yedi güzel adam vardı bir zamanlar
Diyarlardan bir diyarda / zamanlardan bir zamanda
Beyaz bayrak ellerinde hey!
Kaçkın sevdanın kor kızılı kollarında
Kızıl korun ateşinde uyuyan
Uyudukça bin yıl uykulardan uyanan

Yedi güzel adam vardı zamanlardan birinde
Yiğit yürek cevherinden gövdeler
Ufuklar ötesinden ülkelere can atan / can attıkça canlara can katan
Çorak topraklara tutulmuş bir çıngı
Kaya böğürlerinden fışkıran su
Yiğit görsündü gözler yiğit ağalar beyler hey!

Yedi güzel adam yollara düştü birer birer
Devinim mi davet mi ne desek adına / ardınca gidilenin
Karabağrından çıkıp sonra yeniden
Sevinçle koca ananın karabağrına girmek
Bir türkü tutturmuştu yanık sesiyle içlerinden biri
“biz artık gitmeliyiz dağımıza…”
Duydu bu sesi yedi güzel adam sırasıyla hey!

Karabağırlı Koçyiğitlerin sesleri sustu bir bir
Türküler sessiz göğüslerden inilti duyulmaz
Adımlar takipte birbiri ardınca vakitli
Yedi güzel adamdan biri daha
Yürüdü gözlerini dikip derin derin daldığı ufuklara
Yedi güzel adamdan biri daha yürüdü uzak diyarlara hey!