Güneş batıyor, tepenin ardından. Daha sarı geçen aydan. Artık Eylül, yarım ay körfezin üzerinde; gündoğusu bir ayrılık şarkısı...
Kumsala çekilmiş kayıklar, yazsonu habercileri. Kız ile oğlan sarmaş dolaş; belki de son kucaklaşmalar, son ânlar, son öpücükler; yollar ayrılacak. Kim bilebilir sonrasını.
Güneş battı, Somatraki ve İmroz eflatunî bir renk aldı. İçimi hüzün kaplıyor, bir yaz daha bitiyor. Kız ile oğlan bir türlü ayrılamıyor.
Karşı kıyılar son derece belirgin; hiç böyle görmemiştim. Geçmiş gibi. Her bir noktası açık seçik; en ince ayrıntısıyla, tüm doğal çıplaklığıyla görülüyor. Ama dokunmak imkânsız; karşı kıyı çok uzakta.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta