Yazmaya mı Sevmeye mi Değersin?

"Uğruna yazmaya değer bir şeyler bulmak mı, yoksa sevmeye değer bir adam mıydın sen?" diye aklımı kurcalayan o deli sorulara cevap vermeye çalışmak mı daha zoruydu, bilemedim.

Bu sorulara cevabımı merak eder miydin bilmiyorum ama cevabı kalbim biliyordu ve üşüyordu . Üşüyordu çünkü çok uzun zaman olmuştu bir başka kalbe sokulmayalı... Sana sokulmak ve aşık olmak tam deli cesareti isteyen bir şeydi sonradan anlamıştım. Çünkü belki de sadece bir hayaldi.

Telefonda ki sohbetimizde, aramızda çok uzun ve binlerce km varken sana bir romantik komedi senaryosu yazacağım, çünkü baksana aşk binlerce km öteden de olabiliyor, ne binlerce km.yi, ne de saat farkını kendine engel görüyor demiştim. Gülüşmüştük. Belki bir film senaryosu değil ama ismi "Kıtalar Arası" olacak bir aşk romanı yazmaya karar vermiştim işte o gün. Tabii o zaman bilmiyordum ansızın beni unutacağını. Yazacağım kitabın ismi "İsimsiz" olsun böylesi daha iyi tıpkı aşık olduğum adam gibi dedim.

Yorgundum, ruhum yorgun, kalbim yorgun ve ben yorgun.

Hem dünya yuvarlak olmak zorunda mıydı sanki? Ne alaka bu şimdi der gibi aklımı okurcasına bakıyordu bana Tepsi Surat. Tepsi surat, sarı, beyaz uzun tüylü, uzun beyaz bıyıklı, geniş suratlı çok güzel bir İran kedisiydi. Apartmanın dışına çıkmayan, cam güzeli kedilerindendi.

İlk defa, arka bahçeye bakan ikinci kat bir pencerede patilerini aşağı sarkıtmış, kısmetini pencerede bekleyen yaşı geçkin kız kuruları gibi dışarıyı izlerken görmüştüm onu.
Sıcak yaz akşamlarında, ıhlamur kokusunun revan olduğu arka bahçede pencerede otururken,bu ufaklığı gördüğümde pek mutlu oluvermiştim.

Hatta yüzü geniş bu kediye isim koymayı layık görecek kadar sevmiş, ismini de "Tepsi Surat" koymuştum.

İlk görüşte aşık oluverdiğim adamın bende yarattığı hayal kırıklığını Tepsi Surat yaratmaz nasılsa düşüncesiyle,onu sevme şansım olursa gıdıklamaya göbeğinden başlarım diye düşünürken gülmeye başlamıştım.

Binlerce km ötede, acaba uyuya kaldığında üstü açık mıdır, yemek yemiş midir, üşüyor mudur diye aklından geçiren kalbime sadece Sus! deyiverdim...

Ve yorgun kalbim seni beklemek umuduyla atarken biryandan da susmayı öğreniverdi...İşte bu da içimde kalan bir aşk hikayesiydi.