Adım İbrahim Arslan... Adım adım giderken yolumda: arkama baktığımda ne yolun başını, önüme baktığımda ne yolun sonunu göremezken; elimden tutan, yüreğimden tutan, gölgemden tutan yok iken biri, sessizliği bozmak için konuşmak gerekiyorken ve tam sözün susmama noktasında susup kalmışken, herşeye yeniden başlıyordum. Üç insan yaşıyordu benim bedenimde. Ve ben diğer ikisini de kendimi de tanımıyordum bazen. Hepsi, herşey birbirine karışmıştı...
Yolun sonunda ne var biliyor musun?
Neyin yolunda gidiyorsan: O!
...
Bir bakışki açıyor gönül muammasını,
İki sevdalı kalbin en gizli yarasını,
Bir bakış ki kudreti hiç bir lisan da yoktur,
Bir bakış ki bazen şifa, bazen zehirli oktur.
Bir bakış, bir aşığa neler anlatır,
Devamını Oku
İki sevdalı kalbin en gizli yarasını,
Bir bakış ki kudreti hiç bir lisan da yoktur,
Bir bakış ki bazen şifa, bazen zehirli oktur.
Bir bakış, bir aşığa neler anlatır,