Tarifi olmayan bir eksiklik duygusuna kapılır insan…
Yapabildikleri karşısına dikilir ama eksiklik yoktur. Her şey tam gözükür.
Oysa insan hep içinden kanar ve içerden kanayan yara kabuk bağlamaz…
Tedavisi yoktur bazı yaraların, zaman der geçeriz sadece…
Sadece geçip gideriz üzerinden, yara içerden kanar. Kimi zaman ateş olur yakar.
Kimi zaman küle döner. Pusuda bekler bir kıvılcımla alev alır.
Yaradır bu içerden kanar. Kanadıkça eksiklik doğar…
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta