Yavuz Uzunyurt Şiirleri - Şair Yavuz Uzu ...

yokluğunda yaşadığım günmüydü aymıydı?
gün sandığım sanki dolunaysız geceydi
tanıdığım her insan neden yabancıydı
anladım üzerimde ki ağırlık karabasan değildi
demek ki nefesim ondan kesilmedi
belli ki bu sensizliğin azabıydı

yinemi gitmen düştü sevdanın payına
sabahı olmayan kara geceler geldi başıma
zindan günleri var artık yarınlarıma
yine yerinde saymak düşecek zamana
hangi merhem deva olur bu dayanılmaz acıma
ben şimdi sahipde çıkamam ki kendime

idam masasına yatırıp aşkımı
hesapsız sorgusuz verdin idam fermanımı
ah sevgili ah nasılda yaktın canımı
bırakıp gittiğine değdimi

kendime acımıyorum ben de ki sana kıydın

Bunaldığında başını alıp gideceği
Diz çöküp boyun bükeceği
Gönülden gönüle dert diyeceği
Bir köyü olmalı insanın

Çayını içip demleneceği

Ahhhh ahhhhh
hep lafta kalmış sevmeler
dilden kalbe inmez olmuş duygular
sözden bir adım öteye geçmemiş hayaller
inanmış bir aşığa söylenmiş sayısız yalanlar
hep kursakta kalmış bunca hevesler

payına hepmi beklemek düşer gönül
bumudur sevdiğinden aldığın ödül
can bulduğun canını aldı hasretiyle
nefes bile alamıyorsun özlemiyle
sen böyle yanarken ses çıkarmadan
acaba geçermisin yarin aklından

iliklerime kadar işledi sensizlik
içimde çığlık atar sessizlik
ne zaman bitecek bu belirsizlik
beklemek ne zormuş be sevgili
herkes iyi görsün gönlüm cenaze evi
yokluğun yıktı yine bu koca devi

beklersin çaresizce
idama mahkum edilmişcesine
dünyadan habersizcesine
beklersin işte beklersin
can çekişirsin canını teslim edemezsin
yaşayamazsın sadece nefes alıp verirsin

Ne aldanırsın bu dünyanın geçici güzelliğine
Neden kanarsın gönül varken insanın sahte suretine
Ruhun varken ne gerek var bedenin zevklerine
Toz pembe yalanlar anlatırsın benliğine
Anlamazmısın elbet gideceksin geldiğin yere
Hepmi uyup gideceksin nefsinin peşine

sen onu cennetin bilirken
onun sana cehennemi yaşatmasımı
sen onu yere göğe sığdıramazken
onun seni yerin dibine sokmasımı
sen onu canından çok severken
onun senin canını almasımı