Yavuz Değirmenci Şiirleri - Şair Yavuz D ...

İlim,irfan yollarında
Geziyor bak benim oğlum
Kağıt,kalem ellerinde
Yazıyor bak benim oğlum

Miskinliğin dünyasına

Garip açken yağlı börek yiyemem
Yüreğim dağlayan kor beni söyler
Doğru olan lafa yalan diyemem
Ruhumda çağlayan ar beni söyler

Yarensiz sofraya balı istemem

Hazan yeli şaklattı kamçısını
Vurdu yüreğime inceden ince
Tutunduğu daldan kopan yaprağım
Savruldu yerlere o yar gidince

Bazen havalanıp dokunur cama

Dile gerek, dile gerek
Bülbüle dert,çile gerek
Ben güzele güzel demem
Dadaş-gelin bile gerek

Dile gelsin,dile gelsin

Gönüller, âşığın aşk denizidir
Deniz taştı, derya doldu bilesin
Her mısrası duyguların izidir
Dile düştü,destan oldu bilesin

Aynalara yansır asıl gerçekler

Bozuk pusulayla arar yönünü
Cahilliktir yolu baştan bilirim..
Bilge rehberlerin haklı ününü
Muhabbetle dolu aştan bilirim..

Seven sevdiğini arada yoklar

Sevda kuşum yuvasından uçacak
Elemle dolacak gönül dağlarım
Ayrılık bâdesi içti içecek
Tükenip bitecek mutlu çağlarım

Çınlar kulağımda hazin bir veda

Hem borandı hem tipi
Şimşeği çakıp gitti..
Kaynayan bir su gibi
Kalbime akıp gitti..

Gözünde tatlı hiddet

Ne günler unutturdu,ne aylar aldı derdi
Bıraktığın o yerde, bıraktığın gibiyim
Sevda derdi çekenler, zamanla söner derdi
Sönmesi şöyle dursun; ilk yaktığın gibiyim

Bağıma gazel düştü, kavruldu siyah lâlem

Topraktan gelmişem gardaş
Birgün talan olacağım
Fani Dünya bana sırdaş
Bir gün yalan olacağım

Sultan olsam taç başında