Yavuz Değirmenci Şiirleri - Şair Yavuz D ...

Sütünle besleyip büyüttün beni
Ninniyle-türküyle uyuttun beni
Elimden tutup da yürüttün beni
Anam senin hakkın ödenir mi hiç?

Uykumdan uyandım sesini verdin

Nice depremler görmüş mazimin yıkık şehri
Karasu Aşkale’nin acıya akan nehri
İçimdeki feryadı hissedip duyar mısın?
Öksüzlük destanımı suyunla yayar mısın?

Ruhları kefen yapan annelerin nâşıyla

Sen yadıma düşünce kesiliyor nefesim
Sıkışan yüreğime dar geliyor kafesim

Bilmem hatırlar mısın,buluştuğumuz yeri?
Selvinin kuytusuna serdiğimiz minderi

Sessizce akardım serinliğine,
Dalgalar çağlıyor yerimde artık…
Çekildim deryanın derinliğine,
Martılar ağlıyor çerimde artık…

Hani bendim gözlerinin ışığı

Selviler arasında şırıl-şırıl akardı
Turnalar ötüşürdü, aşıklar çeşmesi’n de...
Taşa çarpan suları gönle neşe katardı
Aşıklar buluşurdu, aşıklar çeşmesi’n de...

Bir yudum da soğurdu, yüreğin yakıntısı

Güneyinden bakar hep Kaban daği
Önünden akar Karasu ırmaği
Kükredi dadaşi gahdi ayaği
Düşmanına mezer oldi Aşkale'm

Doğusun da durir ilancıh, bükler

Gardaş bene maziden, iki adet lavaş sar..
İçinde de bol bol,hatıram olsun…
Yanılıp gözyaşı,ayrılık koyma…
Zaten kederliyem şu ruhum doysun…

Anamın cevizli tel gedayıfından

Aşımıza gurbet zehiri kattın
Bunlar bize reva mıdır Aşkale’m?
Tuttun da dağların ardına attın,
Şimdi için rahat mıdır Aşkale’m?

Dostlarını, hep böyle mi seversin?

Kaban’ın dibinde nahır sürüsü
Büklere yayılmış bekler gerisi
Eski bizdik o ellerin hamisi
Nazlıdır hallerin Aşkale’m senin

Şüşem pınarında keklik avlardım

Hazana döndü aşkın yazları, baharları
Sarardı yaprak yaprak döküldü hep yıllarım
Dokunup saydım tek tek, saçımdaki karları
Uzadıkça uzadı, sana ermez yollarım

Susuz kalsa da sevda çiçeklerim solmadı