Yavruma Şiiri - Murat Çetin

Hissedebiliyorum yavrum..
Şu an;
o minik ellerini çenene dayayıp
pencere kenarında,
her an çıkıp gelecekmişim gibi
düşüncelerle bekliyorsun beni.
Tıpkı 550 gündür yaptığın gibi..

Mektup yazmışsın bana,
Açtığımda zarfı, o minicik kalbindeki
devasa hasretin kapladı her yanı.
Kaleminden özlemin damlamış
kağıdın her satırına
“yalnızlıktan sıkıldım, çabuk gel “ demişsin.

A canım! yalnız değildin ki;
Anlayabilecek yaşta olsaydın
kalbinde bulacaktın
giderken sana 18 ay yetecek kadar
sevgi bıraktığımı..

Ve her gece nöbetimde
zifiri karanlıkları delip
buseler gönderirdim o gül yanaklarına
sen mışıl mışıl uyurken.

Eskiden; güzelliğine güzellik katan uykundayken
saçlarını her okşayışımda tebessüm ederdin.

Geçen gece 02-04 nöbetimde,
yine okşadım saçlarını gülüm.
Ve o an inan,
her zaman ki gibi tebessüm ettiğini
ve bir ara uyku sersemliğiyle
boynuma sarıldığını hissettim.

Göğsümdeki bastıramadığım heyecanımı
yanağıma ansızın süzülen
iki damla yaş hafifletmişti.
O damlalardan birisi sana,
diğeri de vefalı yarime idi.
Benim için ise yoktu.
Çünkü erkekler ağlamazdı.
Ben de öyle yaptım.
En azından yapmaya çalıştım.

Evet, dedim ya çiçeğim
yalnız değilsin.
Ben, her gece yanı başındayım,
bedenim burada olsa da.

Aslında yüreğimi sana bırakmıştım,
nemli gözlerle el sallarken arkamdan.
O şirin avucundaydı.
Sıkmıştın, sımsıkı tutmuştun,
ilk kez yaşarken ayrılık acısını.

Sabır göstergem sona vurmuştu o an
içime akan göz yaşlarımı
dışa taşırmamak için çabalarken.
Neyse ki güzelim
bunlar geride kaldı artık
Bak! son saatlerindeyiz
sonu mutlu bitecek kavuşmamızın.
Hasreti, ayrılığı elinin tersiyle itmenin
vakti geliyor yavaş yavaş,

Gizli gizli, geceleri ağladın belki de
Sakın ha sakın! gözünde olmasın yaş
beni karşında görünce
kollarını açıp koştuğunda
Sil artık sil! yüzünde olmasın yaş,
o ıslak, kömür karası gözlerine dayanamaz
bu hasret yorgunu...
Hayırlısıyla bitiyor ya
bu ayrılığın sonu
Dualarım Mevla’ya...
Teşekkürlerim Mevla’ya...

Artık ; baban yanında olacak
tıpkı diğer çocukların babaları gibi,
Ve artık soramayacaksın annene
Neden? Niçin yok? diye
baba elinden tutmuş bir çocuğu göstererek...
Ve yine soramayacaksın
“Orayı çok mu sevdi de gelmiyor? ” diye

Ah! bir anlayabilsen yavrum,
Vatan borcunun ne olduğunu
Ve bu vatan var oldukça
ödendiğini ve ödeneceğini
Sayılı günlerin diyetinin de
ayrılık ve hasret olduğunu....
..
Neyse,
Allah’ın izniyle arefesindeyiz ya
kavuşmanın.
Şükürlerim Mevla’ya...
.....
Ve darısı, asker ocağındaki
gurbet vurgunu babalara....

Selam, sabır ve dua ile....

........04.05.2000