Yasın Geceye Düştü Şiiri - Seyrani Göl

Vadinin diğer yakasında cümbüş olurdu gülüşün.
Ben uyumasam, öksüz kalırdı hüznün.
Hayallerim beni alır sana götürürdü,
Sarılırdım, büyürdün.

Saçlarına dokunurdum, okşardım,
Bakardım endamına...
Ellerin ellerim olurdu,
Çiğ tutmuş çiçekler gibi içime kapanırdım,
Ay, senin yüzün gibi doğar; yeniden uyanırdım.

Şimdi, karmakarışık sakalım, saçlarım,
İçime düşüyor gece gece yasların.
Her şey yalanmış, hepsi bir masalmış,
Ben seni sanmışım, sen başka varlıkmışın.

Zaman denen hoyrat, izini silmedi gözümden,
Gülüşlerin içimi deler hâlâ derinden.
Ne kaldı geriye? Birkaç düş, bir avuç avuntudan,
Bir de tutamadığım ellerin ardından kalan.

Gönlümde açan son bahar çiçeğiydin belki de,
Geldin, kokladın, geçtin vakitsizce.
Şimdi içim bomboş, sokaklar kadar ıssız,
Ve ben hâlâ senin olmayan bir düşteyim, asılı kalan.
S.GÖL