Ayşe Sevinç Erginsoy Şiirleri

aşk senin adın
gözlerin gözlerime değince anladım susuzluğumu

sonsuzluğun varlığını yıldızların binlerce
milyonlarca olduğunu
ve yağmurun bizim için yağdığını

Çatı arasında açılmamış güller
Bir kitap gibi
aydınlık günlere kapalıyım
Gel oku beni,
Kırlangıç yüreğim..
gel ki

çok ağladık beraber
yağan yağmur doğayı yıkadı
ben gözyaşlarıyla
temizledim yosun bağlamış dünü
gece tüm sessizligiyle örttü üstünü
lambaların etrafinda son dansını yaptı kelebek

Efsunlu bir şarkı dilimde
Yazmış yazan düş kırığı mısraları
Yalnızlık ayrılıkçı imgeler yüklüyor her birine
Kendine tutsak mı etmek istiyor ne
Ucundan tutup kelimelerin

kalbimde uçuşan kelebekler kör
sokak lambaları yalnızlığın simgesi
bankta oturuyor hüzün
turnalara kanat olmuş saçlarım
şiire dönüşmüş yaşam

gel git saatler zinciri zaman
kurşini gece yarısına eş
kabuslardan arda kalan
bir martı sesi
kulağıma çalınan
simitçinin ayak sesleri gün

Kalbim acıdı çok hemde
Acımadan beter
İnledi bağırdı çağırdı
Sesimi duy istedim
İstedim ki beni anla
Çektiğim acının farkına var

karanlık yelkenlerini açmış
derin dalgalar uçuşuyor
gövdesi batmış ciğerin
nefes almak zor
yüreğimde ıssız çığlıklarla
mevsimler kayıyor