Karanlıklarıma biraz ışık ol diye tuttum ellerini
Alev gibiydi gözlerin
Ve ben onlara bakarak yeniledim bir kere daha sevincimi
Derin iç çekişlerimin yangınına fırtınadan hediye su damlasıydın sanki
Korkuyla geçirdiğim her an çektim içime seni
Uçurumlar boyu yalnızlık
Ve özlemin her saplanışında kalbime
Yine tuttum ellerini
Ve gökyüzü tüm masumiyetiyle yüzündeydi
Bulutun gözyaşlarıyla
Kaç kere yıkandı yüzün
Kaç kere nefesin sardı etrafımı
Ve ben sevgilim..
Her uçuruma düştüğümde senin ellerine tutundum yine
Kayıt Tarihi : 26.11.2020 10:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!