Yaşayan Acı Şiiri - Dursun Özden 3

yaşayan acı

mayıs başı-uzak asya'dan ölüm haberleri geldi
türk çocukların ölmek için, kore'de ne işi vardı?
gök kürledi-şimşek çaktı-yitik zaman ışığı söndü
babam işten eve erken göndü, lambada gaz bitti
anam çıra yaktı-ocak başı şavkıdı-is gözüme aktı

eti-sümer-halkevi-köy işliği-köy enstitüsü kapandı
bayram-ahilik, yerli malı haftası, sebil sofralar bitti
ve köye; amerikan copu-jipi-süt tozu-yağı-şer geldi
atatohum yok oldu-çocukların atası-gül benzi soldu

kıran girdi bizim köye ve tüm obaya; asker kaçakları
eşkiyalar, misyonerler ve o kırsalın çakalları dadandı
tifo-verem-kızamık-sıtma-kanser ve akıl hastalığı arttı
zamansız ölümler kanıksandı-halk varını yoğunu sattı

orak-kirkit paslandı, kör sındı ile basma biçen kalmadı
tehlikeyi sezen gençler korkmadı-yalan-talan inanmadı
karşıyaka acı-ulucanlar darağacı-bayrağa kan damladı
öte yakanın anaları ağladı-ciğerini dağladı-o al bağladı

ve erken unutuldu: ‘elverdi-baki’ kalem kıran zalim kadı
üç fidan yüreklere kazındı, şu bizim yiğitlerin ölmez adı
acının çığlığı dinmedi, kartpostal, kavga bitti, inanmadı
kor ateş hiç sönmedi, şu yeni nesil-o sevdayı unutmadı

şer-yer çekimine inat, o yıldızlara uçarız-düşlerimiz özgür
güce göre üretim-ihtiyaca göre tüketim sistemi-hoş olmalı
yaşasın beriki canlar! akay'ın uzu pek yaratıcı, us sarmalı
ve sevgimiz bulaşıcı, uzaylı komşumuz-bizi bizden almalı.
dursun özden