Yaşarken Gömülenler Şiiri - Seyrani Göl

Ölmedi kimse
ama içimdeki defin töreni hâlâ sürüyor.
Yaşarken susturulmuş
bir yanım var her birinde.

Konuşmadıklarımızdan örülü bir mezar taşı,
ve ben her gece
o taşın başında dikili kalıyorum.
Çiçek bırakılmayan anılar gibiler,
solgun, ama hâlâ yerinde.

Yoklukları yokluk değil,
fazlalık gibi içimde.
Nereye gitsem,
yanımda taşıyorum.

Adlarını anmak ihanet gibi,
ama unutmam da mümkün değil.
Bir yürek, kaç kişiyi
gömebilir kendine zarar vermeden?

Hiçbir ölüm,
bu kadar diri acıtmazdı.
Çünkü bazıları
topraksız da çürütüyor insanı.
S.GÖL