Hasretlerin takibinde
Ulaşmanın akabinde.
Türlüsüne sahibim de;
Tüm hevesler uyduruk,
Gönül her zaman buruk.
Tertemiz dilek ve duygularla acıyıp da verdik.
Az çok demedik, yardım bilip merhamete erdik.
Bir kişinin vermesiyle pek bir şey olmaz dedik
Birkaç kişi el uzatırsa daha iyi olur bildik.
Ekmek dedi, hasta dedi, aç dedi, bilet dedi.
Hatırlamıyorum daha neler, memleket dedi.
Sabır, dirayet gerek ilk kez “A” diyecek
Bir küçük çocuk okuma-yazma bilecek…
Artık yıktıracak beyinlerinin engellerini
Hem aştıracak ruhuna takılan çengellerini.
Olmayacak bir önemi adı olan zamanın
Küçük yürek farkında okuyup yazmanın.
Zordayım, umut peşinde düşlerim
Üst üste koymak dilerim, nerdesin?
Dardayım, söz duyamam küserim
Hasret Gözyaşı dökerim, nerdesin?
Hastayım, şifana muhtaç yüreğim
Işık seni ürpertiyor, siniyorsun.
Aydınlıktan rahatsızsın biliyorsun.
Yaptıkların görülmesin istiyorsun,
İyi de kuzum,
Kimden korkuyorsun?
Kabrini kazan eli
Toprağının bekçisi.
Kanıyla akan seli
Zafer vakti elçisi.
Yıldızı karanlığı
Güzeldir hatırlanmak, yaşamıyorken;
Ceset, toprakta yerini aşamıyorken…
Yer ile gök arasında nida olabilmek,
Yankı olup, akseden ses bulabilmek…
Çanakkale ile akla “üstad Akif” gelir,
Şehitlerine hitabı, ince bir duygu verir.
Az buz değil üçyüzellibin nefer verdik,
Gerekseydi bir o kadar daha verirdik.
Ne idiği belirsiz bir hesapsızlığa
Kırkbin şehit kaptırdık haksızlığa.
Nasıl olur da korkulardan kaçarız
Bizden kaçılır, biz korku saçarız.
Tarihe uygarlıklarla imzamız var
Biz yazdık ve okuduk icramız var..
Hakkımız baki, gelip geçecek turdan.
Yerimiz kesin, hem ordan hem burdan.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!