Çok sitem etme
Cefayı bulursun.
Kendini kahretme
Sefayı bulursun.
Sanma unutuldun
Sen, dopdolusun.
Hüzün, elem, keder, olumsuzluk hep yanında,
Sanki satır satır hep acı yazıyor alnında.
Kendine kurduğu dünyasının içinde onun kıskacı,
Haberden Habersiz, haber için kafi çektiği acı.
Elleriyle yüzünü kapatmış, üzgün bir kadın,
Geçmişinden geleceğe akmak ister adım adım.
Sevgilerle yaşanır
Hayat bazen sorulur.
Arzularla başlanır.
Umut bazen sır olur.
Dertler derde eklenir
Çin sallandı, sonra bir kez daha
Taşlar üstüste bindi, titredi vaha.
Gökyüzü sanki presledi, yer tutmadı.
Toprak şişerken can, cananını unutmadı.
Başladılar insan aramaya açmaya enkazı
Umut olup umutlandılar sürdükçe kazı.
Gökgürültü, şimşek, sağanak.
İman, inanç ona barınak.
Susmuş, parlamaya yüz tutmuş,
Kükrese sedası çığır açacak.
Yılmak, benliğinden def edilik.
Rüya gibi günde geldi, sırtında serveti ile
Taşı toprak altın bilerek, çekilen emek ile…
Bulurum diyordu iş, vakit, nakit ne gerekse;
Umudum yitmesin yeter amaç, bir lokma ekmekse…
Dündü, güne ekledi bugün, bugünü de yarına
Yarınlarsa geldi geçti, kalan yokluk yanına…
İsminle başlayıp, satırlarımda seni anıyorum.
Sana hayal kurup, hitabımda yanımda sanıyorum.
Sevgini bildim, sana inanıyor, sana tapıyorum.
Ey Rabbim Satırım sanadır Ellerim yorulmasın!
Aşkın sıcaklığını duymak ne büyük haz.
Akşamlar, belli ki çok karanlık.
Gerideki ömür sanki bir anlık.
Yarınlarsa; hem sisli, hem dumanlı,
Eyvah! demeye niçin gücümüz çok?
Sineler sitem dolu, hem de kin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!