Bir hayat yaşanmamışsa eğer,
bir gülüş tamamlanmamışsa,
bir ten başka bir tende
hiç ürpermemişse henüz,
ne bir gölge bırakır ardında,
ne bir iz.
Gelmemiş bir baharın özlemiyle
geçip gider gölgesiz.
Yaşanmamışsa bir hayat,
her gün sinsi bir yaradan sızar insanın içine.
Bir acısı var ki
ne dillenir, ne susar;
her sabah yeniden kabuk bağlar,
her gece yeniden kanar.
İçten içe çürütür insanı bu eksiklik;
kök salmamış bir ağaç gibi
toprağından utanır,
gökyüzüne küser.
Ve sen bir kez yaşar,
bin kez ölürsün o yaşamın içinde.
Yaşanmamış hayatın insanı,
hiç açılmamış bir kapının ardında unutulur.
Ne adı anılır,
ne sesi duyulur.
Ve bir gün, birinin gözlerinde kendine rastladığında çoktan geçmiştir zaman.
Kalbin bir an titrer, sonra sessizce durulur.
Yaşanmamış bir hayatın bakışları hep geçmişe açılır
Kayıt Tarihi : 4.7.2025 10:29:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!