Yaşama aşkının ateşini ancak gözyaşınla alevlendiririz.
Bilirsin mumda yanarken ıslanır öyledir yaşamın özü.
Yaşama karanlık çökünce gece oluyor sanmayız hiç.
Nice ölülerde görürüz kalbe çöken iç karanlıklarda dirilmeyi.
Yaşadığımızı varsaydığımız bir zamanda içeriz Ab'ı Hayattan bir tad.
Görürüz ne benlik zannı vardır zamanda, nede zanda kalan bir zaman.
Sen uykusuzluk nedir bilir misin
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
Devamını Oku
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta