Diz çöktü adam ve dedi ki '' yaşamak nerdeysen çık''
Çıkmadı saklandığı yerden yaşamak!
Duymadı sanki, sanki adam hiç konuşmamış gibi durdu sonra...
Konuşmadı duvarlar adamla, saksıdaki hiç bir çiçek gülümsemedi,
Çerçevelerdeki resimler çevirdi yüzünü,
Soba yanmadı hiç, yanan vardı yerine çünkü...
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
''Yaşamak'' oyununun son perdesinde verilen çaba ve tüm haykırışlara kayıtsız kalışı yaşamın ne güzel anlatılmış ustaca!!..tebrikler...
her şiirinizde bambaşka bir dünya açılıyor gönül gözümde...bu yürek hiç susmaz umarım... sevgiyle kalın....düşleriniz hep Mavi kalsın
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta