Senin için yazdığım ilk şiirde;
‘Yaşamak olsan da gel, ölmek olsan da’ demiştim.
Bir ışık seliydi, seninle yaşamak.
Hani ‘yaşamak olsan da gel’ gibi bir şey işte.
Bir aydınlık, bir mutluluk, sonsuz coşkuydu,
Yaşamak buydu...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta