Yaşamak güzel şey, her şeye rağmen... Hayatın renkleri öylesine güzel ve ahenkle harmanlanmış ki; karası beyazı, alı, moruyla... O enfes yeşilinden atlas mavisine... Gri mi? Onu hüznün rengi olarak yüreğime sardım sevgiyle, yaşamın bir gerçeği olarak. Karıştırdım bu renk armonisini, adına yaşam dedim; bitimli ömrün bitimsiz sonsuza giden yolunda bana soluk aldıran can suyum...
Bu anlayış içinde yaratırız kendi gök kuşağımızı.Yaratan, yarattığına (akıl ve yüreğimizle) katkımızı bekler; KENDİ GÖK KUŞAĞIMIZLA BİR PENCERE AÇARAK YAŞAMA...
Refika Doğan
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
