Ey sen ki
ömründe kırk bahar görmedin daha
ama benim gönlümde
kırk günde
kırk bin çiçek açtırdın!
Zamanın
ilk sessizliğindeydim ben,
yeryüzünde kimseyi görmeden
duymadan yaşadım birkaç on yıl
fakat birdenbire gölgen
düştü yalnızlığımın üstüne
kalabalıklaştım seninle
işte o günden bugüne
çoğalıyorsun içimde nar taneleri gibi.
Ey sen ki
bir rüyasın çocuk uykularımda
kanımın sıcaklığında ısıttığımsın
gözlerimin rengiyle çizdiğimsin
konuşmadan şiirler söylediğimsin
bir düş sıcaklığında
dokunmadan tutmak istiyorum ellerini
dudaklarına değmeden öpmek
biliyorum, bana yasaksın,
ama yanımda olmasan da
hep benimle kalacaksın.
Kayıt Tarihi : 4.11.2025 13:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!