Çocuktum,
Anlamsız duruşlarım vardı. Ellerim nerede olması gerektiğinin farkında olmayan... ve bacaklarım çarpık.. Gereksiz bir çizgi film karakterine bürünesi vardı aptal sırıtışlarımın.. Ne yandan ayrılası vardı saçlarımın, ne ortadan...öylesine dağınık.... Gülmeler ve ağlamaların tam ortasında duruyordu dudaklarım.. ve yüzümde anlaşılmaz bir tereddüt..Kim olması gerektiğini bilmeyen beynimin acaip zonklamaları...
Küçüktüm.
Olaylar iz bırakıyordu vücudumun garip yerlerinde ve kocaman insanlar buna yürek diyordu.. Tanımıyordum ince kırılmaları...Konuşmalarımın ne büyük anlamları vardı ne de duyduklarımın büyük yansımaları..Gelip geçiyordu rüzgardan savrulan,incecik kurumuş kum taneleri gibi...
Yabancıydım..
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta