"yarım kalmak" Şiiri - Hüzün Masalı

Yaşamaktan korktuğum yarınlarım var benim
Kapısının hep uçurumun kenarına yakın olduğu,
Kalbimin kırıklarını toparlayamadığım,
Dağınık hayallerimin karanlık odalarında
Hapsolmuş gülüşlerimi bıraktım sessiz sedasız.

Bugün yine
Kendimi sorguladığım günlerdeyim.
Neyi yanlış yaptım bilmiyorum
Ya da neyin eksikliği var içimde,
Yarım kalan... bilmiyorum.

Sadece çok yorgun bir ruhu taşıyorum,
Mecali kalmamış kalbimin son nefesinde.
Geçip giden ömürde
Günler mi tükendi, ben mi bilmiyorum.
Bildiğim bir tek şey var:
Yorgun ruhum ağır geliyor bedenime.

Ne yaptıysam sığmadım kimsenin
Ne hayatına ne kalbine.
En değerlisi olmadım mesela;
Yokken merak edilen,
Varken kıymeti bilinen,
İhtiyaçları olmadığı sürece aranılan olmadım hiç.

Kimseye kızmıyorum.
Hakkım da yok zaten.
Benim hiçbir şeye hakkım olmadı.

Ne çocuk olabildim oyunlar oynayan,
Ne de gençliğimi yaşayabildim, dolu dolu.
Büyüyünce çocukluğuna dönmek istiyormuş herkes.
Benim dönmek isteyeceğim bir çocukluk bile bırakılmadı bana.

Bir kez olsun okşanmamış saçlarımın
Kırılmayan bir tek teli bile kalmadı.

Ama herkes haklıydı.
Ben suçluydum.
Annemin vermediği sevgiye başkalarından beklemek,
En büyük aptallıktı.