Yaren Atalar Şiirleri - Şair Yaren Atalar

İçimde Kendimi Gömmekten Yoruldum
Yaren Atalar

Artık yüzüm yalan söylemiyor.
Sadece biraz daha solgun, biraz daha kırışık… ve çok daha suskun.
Göz altlarımda biriken yalnızca uykusuzluk değil;

Ben sana ömrümü verdim…
Ne bir defterin arasına sıkıştırılmış mektup gibi,
Ne de solmuş bir hatıra...
Kendimi – ruhumla birlikte –

İki Şehir Arasında Ben


Gecenin en kara yerinde,
Zaman saatleri unuttuğunda
Bir şehir sabaha direniyorsa hâlâ,

Bir hastahanenin cam kenarında Bile değilim.
Bildiğim tek şey 6. Kattayim!
Bunları sana yazarken , gökyüzünü görmeyeli, yağmurdan sonraki toprak kokusunu hissetmeyeli aylar oldu!
Çok uzun zamandır bana özel manzaram; solumda kaderdaşımla aramizdaki perde, sağımda kapı,karşımda duvar ,duyduğum en kulak tırmalayan ses makinelerin baskın sesleri, sirtim yatmaktan agriyor ,odada benden daha özgürce gezinen bir sinek etrafimda dolaniyor!
Odama giren cikan herkes kanimi emiyor beni biraz da bu halsiz bırakıyor, hep bir telaş içinde makineler , hiç durmadan çalışan, gecesi gündüzü olmayan fabrika işçisi gibi!
Benimse zamanım yok! su icebilir miyim yemek yiyebilir miyim saçlarımı tarayabilir miyim diyemiyorum ,omuzum kırık , ellerim şiş, sahi cok uzun zamandır bir tel saçımda yok!

Hayat mı ölüm mü? Ceza evimi ,cenaze mi ? Bağların kopması mi ? Yoksa yaşananlar mi ? Ellerdeki kelepçe mi ? Yoksa soylenemeyen sözler mi ? Bir annenin sessiz çığlığımi? Yoksa babanın çaresizliği mi? Kalabalık mi ? Yoksa musallat taşi mi ? Kurşun gecirmez yelek mi ? Yüreği parça parça eden kader mi ? Yok olmak mi ? Yoksa yokta yok olup tekrar doğmak mi ? Yolun sonu mu ? Yoksa üce ayrılmak mı ? Nefessiz kalmak mı ? Yoksa nefes alamamak mi ?
Son bir damla göz yaşımı, ömür boyu ağlamak mi ? Anne Anne diyip özür dilemek mi ? Yoksa her lokmada kavga etmek mi ? Şişen parmaklarım mi ? Yoksa sana yük olmak mi ? Giden ayagim mi ? Yoksa biten ömrüm mü ?1 kaşık tarhana çorbasındaki koku mu? Yoksa onu tadamamak mi ?Sonsuza kadar, Hücre hayatı mi ? Yoksa son anda bile dokunamak mi ? Yurekten kopanlar mi ? Yoksa göbek bağının kopması mi ? İNAN hiç bilmiyorum İNAN bilmediklerim canımı acıtıyor, İNAN ben seni çok özlüyorum , INAN bu yasadiklarimi anlatamıyorum, İNAN ciğerim yanıyor, İNAN gözümden akanlar değil yuregime akanlar canımı yakıyor, İNAN ,İNAN bana böyle olsun istemezdim,

Odam değil artık burası...
Bir delil torbası ,
İçinde kanlı anılar var,
kesik kesik yarım kalmis cümleler, sesler…
ve ihanetin parmak izleri.

Bugün sana içimdeki sevgiyi mi anlatayım yoksa benim bile ulaşamadığım Sevdayi mi ? biliyor musun Yar? Aşk ve Sevda çok farklı şeyler, aşık olursun anlık heveslerine kapılırsın Sevda çekersin bak ? diyorum sevda çok başka bir şey Yar, ben yüreğimde sana olan sevdamla yaşıyorum bu hayatı Şimdi sor bana değer mi diye vallahi billahi tillahi sana değmez Yar, sana hiç demez çünkü biliyorum ki bu sevda okyanusta kürek çekmeye benzer biliyorum ki bu sevda isa gibi yalnız İsa gibi kimsesiz isa gibi Öksüz Yar

İstanbul’da Yine Sensizim Yar

Ah yar ,Artık adını anmadan ağlıyorum,
çünkü söylesem,
İstanbul taş kesilir üstüme.

Ah Yar Ah be , Uzaklardan rüzgarlar esti odama ,toz ile toprak birbirine girdi bir anda , tüllerin ayağı yerden kesildi anlamsızca , vazoda ki papatyalar korku ile raks etti sallana sallana , İstanbul bu gece sen koktu Yar.
Ah be Yar , soruyorum simdi sana , Sen hiç dokunmadan,hatta konuşmadan aşık oldun mu ? Bir bıçak ,sırtına saplandida , tüm umutlarini öksüz bıraktı mı ? hayal kırıkliklarin parça parça ,canına batıp ,cigerlerine kadar yaralandin mi? , İstanbul bu gece buram buram sen koktu Yar .
Ah be Yar, Ben cizdigim akrep ateşi çemberi nin ortasında yanasim varmış gibi cayır cayır yandım ,yandim , bir selamına ,yüzüme bir gülüşüne kurbanlar adadım , sensizlikte sabahlara kadar savaştım ,savaştım havlu attm , İstanbul bu gece sen koktu Yar ,
Ah be Yar, biliyor musun ? benden gittiğin, yollardaki kaldırım taşları ciçeklendi Aksam sefalari , begonvillere inat dahada renklendi , ,sokağın başındaki selvi ağacı bile dile gelip yeter dedi , İstanbul bu gece sen koktu Yar ,
Ah Şehri değil zehri İstanbul ,ne kadar kalabalık olursan ol , bir ben varım ,bir Yarim, ,iki yakan bir araya gelmez bu kadar Ahlar alırken , hasretim diner mi sanıyorsun Yar bende bu kadar var iken , ah İstanbul ah , kız kulesi kadar yanliz kalmışken
Söylesene İstanbul niye bu gece bu kadar Yar koktun , kastın bana mı ? Yoksa seninde benim kadar yanlızligina mi ? Kok İstanbul Kok ,benden beter ol , Haydar paşa garı gibi kimsesiz kal , Adalar gibi ortada , boğaz gibi ne sana gelenler kalsın ,ne senden gidenler , yan İstanbul yan , bir Yarimi çok gördün bana . Söylese İstanbul bu gece niye bukadar Yar koktun

Vay be , yıllar sonra helalik istermiş, hayatımı mahf eden ,beni yari yolda, birakan Yar , yuregimi delik deşik edip sirtini yuzume donen , kan kaybindan degil Can Kaybindan beni Mahsun eden Yar , gidiyormuş, kutsal topraklara , ALLAH yolunu açık etsin, peki soruyorum simdi sana Kabe temizler mi sırf bana yaptığın günahlarını,
Bana 1 şişe zemzem ,bir avuçta hurma getirecek mis , seviyorum diye tesbihide araya ilistirecek mis , soruyorum simdi sana Yar zemzemle yıkansan tekrar ,tekrar temizlenir mi günahların ,sen benden gideli ,ben benden gittim , kendimi kaybettim ,hukumsuzum dedim ,15 bayram geçmiş, onca cenaze , kaç kere haykırdım neredesin çık gel ALLAH icin diye , Simdi ak düşmüş, saçımın her bir telinde , gozumun ferinde ,uykusuz her gecemde , Ahlar var , git ALLAH yolunu açık etsin Kabe temizler mi günahlarını,
Durma tavaf et ,dinlenme ,takatin kalmasın, nefesin ciğerine yetmesin , ALLAH ume Lebbeyk demeye sesin solugun ermesin , kelebek misali , ateşimle yan , yan yan , haykır , af dile ,tovbe et , kabenin örtüsü gibi için kararsın, taş kessin kabenin duvarında, kalbin , ihramin göz yaslari ile ıslandıkca beni hatırla, helallik mi ? Iste o diğer tarafta ,