Yâre Mektuplar – II
Dağ rüzgarları kokunu getirdi bana
Son çiçekler açtı hazan bahçelerinde
Bir bilinmeyende uyanıyorum sabaha isteksiz
Sevdamı anlatmalıyım sana, aşk doğuran iklimleri
Ellerimden kayıp giden sabahsız karanlık günleri
Düşlerim yorgun, gece solgun, ezanlar yakın
Bitkinim gün doğuyor sancılar içinde Çeşme
Geçecek gibi değil beynimdeki didişme, ağrı
Yalnızlığın kaçınılmaz, efkarın aşılmaz olduğu an
Perdeleri açıyorum cama yapışmış bir poster gibi orman
Yeşil denize hayat veriyor inceden yağan yağmur
Bana kucak dolusu hicran biriktiriyorsun Çeşme
Özlemler, hasretler kahır mektupları yazdırıyor
Gün yüzünü göstermeye nazlanıyor, loş bir sabah
Hüzünler ve acılarla usuma düşüyor yine yâr
Kapıya yaklaşan ayak sesleri, şarkı söyleyen yağmur
Mısralar akıyor yürek içindeki nehirlerden
Dilim lal, dudaklarım yokluğunda kilitli
Kuru yapraklara sarılmış düşler düşüyor toprağa
Bir öne, bir geriye zaman salıncağında başım dönüyor
Sabahın kollarıyla sarıyor beni usulca Çeşme
Dizelerim, düşlerim gri tüllerle örtülüyor üstümüz
Yuvası kaybolan serçe misali telaşlı, ürkek
Uzayıp gidiyor tren yolları gibi Çeşmenin yolları
Yâr yollarını kollarım beyaz mendil yollarım
Sislerin güneşi gri tüllerle perdelediği o gün yâr
Bağrıma bastım yokluğunu, hasreti yalnızlığa ekledim
Sabah yeline gerdim göğsümü yârin nefesi belledim
Umutla beklerken yâr bir daha mağlup oldum yolunda
Dinmez ER / Şiirleri / Çeşme / 2014. 12. 24 /
Dinmez Er
Kayıt Tarihi : 26.12.2014 00:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!