Huzura Davet Şiiri - Serpil Koçar

Huzura Davet

Küçük bir çiğ damlası düştü yanağıma
Usulca süzüldü, dudaklarımı okşarcasına
Minik bir serçe kondu yüreğime, çırpınıyor
Heyecanlı, konuşmak istercesine

Huzura davet edilmiştim, serdim seccademi
Gözyaşlarım süzüldü yanaklarımdan aşağıya
Seccadeye koydum alnımı, gül kokusu sardı odama
Sığındım yine Yaradan’a, açtım yüreğimi ona

Vardım huzura, açtım avuçlarımı semaya karşı
Başladım gizli gizli duaya, Yaradana döktüm içimi
Alabora olmuş duygularım döküldü dilimden
Anlam veremediğim bir his vardı yüreğimde

Beni hiç yalnız bırakmayan Rabbim, doğruluktan ayırma
Yüreği güzel insanları çıkar karşıma, uyarsam nefsime
Uyarsam şeytana, sen uyandır beni Allah’ım, sen uyandır
Sonra şükrettim binlerce kere, bana verdiği bu güzel yüreğe

Verdiği nimetlere, evlatlarıma, sağlığıma şükrettim
Tövbe ettim gözyaşlarımla bilmediğim günahlarıma
Af diledim defalarca, huzurunda Rabbimin
Amin diyerek kalktım, Allah’ın huzurundan
Gözyaşlarımı sürdüm yüzüme, şifa niyetine

Ve o an hissettim ki, yüreğim artık hafif
Karanlık geceler bile ışıkla dolacak
Her adımda Rabbimle, sevgiyle yürüyeceğim
Huzur, şükür ve sevgiyle dolacak içim her daim