uzun zamandır yok gibi yaşıyorum, bu hüzün benim ve kuytusu sessizliğin
asi yamaçlara dayanan bu tutsaklık benim, yapraksız bir ağaç gibi bu yalnızlık benim
ve yüreğimin ortasında kemiksiz birkaç keder
delice ruhumda kımıldayıp duran tepeden tırnağa katı bir esaret
göğsümde hiç durmadan ağlayan bir kaç çocuğun gözyaşı var,
sırtımda günah gibi taşıyorum bu sıra bir yığın insan yükünü
gönlü harap olmuş bir kadın acısı gibi
Tanıdığım bir ağaç var
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Devamını Oku
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta