Yara Şiiri - Mete Güleç

Yorgun muyum, mağlup mu?
Çok şey kaybettim şu sıralar.
Bedenim çökmüş, ruhum ayrı ızdırap;
Gücüm yok… Elimde yine sigaram.
Çekiyorum içime; her nefeste yine sarar anılar.

Anılar demişken… Her seferinde mi yaralar?
Düşüncelerim olmuş kangren;
Sanırım kesip atmak lazım bedenimden.
“Sınavdır bunlar” derler, ama her anım mı sınav harbiden?
Yoruldum artık her şeyden…
Bitsin be bu kötü huylu düşünceler.

Eskiden anlatırdım derdimi dostuma;
Şimdilerde kendimi yiyorum tek başıma.
Uyku haram oldu; fazla düşünmek yaralarla doldurdu.
Yaralar da iyileşir umarım… Güzel geleceklerde.