Papatyası elinde solmuş bir adam çaresizliği. Evet bu sensin.
Kapı eşiğine sırtını dayayarak yavaşça dizlerine çömeliyorsun.
Bu çömelme bir çaresizlik kadar güzel.
Sen papatya sarısının, siyaha çalmış saçların sahibi kadın,
Evet bu da sensin.
Bekliyoruz ardı sırası gelmeyen duyguların verdiği çaresizliği.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta