Yar Şiiri - Dr Yusuf Polat

Nehirler sığmaz yatağına denizler taştı ahımdan
Yarin kuruyan dudağına tek damla su varmaz mı

Sensizlik göz içlerimden akan kanlı yaş çeşmesi
Susuz kalan gönüllere bir bardak su düşmez mi

Tek bakışınla ateşlerde köz olarak yanan benim
Küle dönmüş bedenimde yar aşkımı görmez mi

Nice dermansız hastaya elleri ile şifa veren yar
Gönle derman gülüşüyle, yaralarımı saramaz mı

Güzelliğin çaldı irademi; sessiz gezen avareyim
Beni kınayanlar, gül benzini görünce utanmaz mı

Gece sessizliğinde dolunaya mahkum eden yar
Seher vakti; gönlümden güneş olarak doğmaz mı