Yapmacıklar Şiiri - Bekir Dalkıç

Yahu hâlâ mı güllü, bülbüllü şiirler,
Bıraktınızmı ki bir yerlerde bir gül bahçesi?
Hani nerede?
Gören var mı pembe panjurlu bir ev?
Kaldı mı bu devler ülkesinde bir dev?
Alan var mı kokusunu güllerin?
Duyan var mı şen ötüşleri kuşların?
Artık alabiliyor musunuz tadını o eski dokunuşların?
Yazın,
Siz istediğiniz kadar yazın.
Öyle yapmacık geliyor ki artık mısralarınız.
Sadece gülüyorum.
Pekte güzel örtmüşsünüz üstünü bedenlerin,
Zevahirde mâlumâta vâkıf görünüp, içten içe namertle dans edenlerin.
(Sırtlan)mış gidiyordu memleketimin kovan kovan balını ayılar.
Dört tarafta kerameti kendinden menkul, eli tesbihli, ağzı küfür kokan,  kirli sakallı, pis bıyıklı kabadayılar.
Eyy hacılar, hocalar,
Hani türlü türlü öğütler veriyordunuz ya  vaazlarınızdan.
Sorarım size; "neden haksızlığa karşı tek bir söz bile çıkmıyordu ağızlarınızda."
İşte ben buna kızıyorum.